Domingo musical (VI)

29.3.15

¡Hola, evasionistas!

Hoy os traigo un grupo que 'descubrí' hace un mes aproximadamente. Pongo descubrí entre comillas porque había varias canciones suyas que me sabía, pero no conocía el nombre del grupo ni sabía el nombre de la canción. Este grupo del que os hablo es Awolnation.

Awolnation es un grupo estadounidense de rock alternativo, el género musical que más me gusta. Hay muchas canciones suyas que, como os digo, ya conocía y me encantaban y otras nuevas que descubrí que también lo hicieron pero yo os voy a poner mi favorita y con la que los conocí realmente.



Dejadme en los comentarios si conocías la canción o el grupo en general, si os ha pasado como a mí al escucharla y esas cosas y,

¡Hasta pronto!

Descubriendo bloggers (III)

27.3.15

¡Hola, evasionistas!

Hoy os traigo la tercera entrada de esta sección e iniciativa. Si todavía no te has enterado de qué va o quieres participar y no sabes cómo haz click aquí para ir a la entrada donde explico todo.

Y empecemos con la blogger de hoy.





1) Para ti, ¿qué es lo mejor de tener blog?
La cantidad de gente maravillosa que he podido conocer, entre lectores, autores, blogueros y mucha más gente, siempre quise encontrar personas que pudieran comprenderme en mi “fangirleo” por los libros y la lectura, me encanta publicar cosas y leer comentarios de tipo “Estoy de acuerdo contigo, me encanta esa autor@” o “Te recomiendo que también leas tal libro”, es una experiencia genial.

2) ¿Alguien de tu círculo de amigos y familiares conoce y comparte tu afición con el blog literario?
Sí, mi novio, que de hecho me ayuda también en el blog, él fue quien más me animo para hacerme el blog (yo estaba súper dudosa pues me decía ¿a quién le importa lo que yo quiera decir?), también mi abuelita, a quién le encanta leer como a mí y siempre tenemos intensos debates sobre personajes, y que tiene una sección especial en mi blog.

3) ¿Serie de televisión favorita?
Casi no veo televisión, pero las pocas veces en que me aburro y me siento a ver que hay casi siempre caigo en un programa que se llama “Face Off”, acerca de personas que hacen maquillajes y caracterizaciones en base a diferentes retos, me gusta mucho ver lo que crean y como llegan a ello.

4) Lo que más te gusta hacer es... (a parte de leer)
Investigar y diseñar, me encanta estar buscando datos curiosos o interesantes en la red, y ver documentales en línea (ya sea en Vice o en YouTube), y diseñar porque eso fue lo que estudie y me apasiona, todos los gráficos que hago en mi blog los diseño yo misma, además de trabajar en pequeños proyecto por mi parte y en el lanzamiento de mi propia línea de personajes.

5) Espacio libre para añadir lo que quieras:
Los invito a visitarme y a que me dejen muchas recomendaciones de libros (adoro que me recomienden libros), si quieren platicar pueden enviarme correo o Inbox y pues me encantaría seguir conociendo gente que comparte el hobbie que tanto me apasiona, ¡Gracias a todos! :D


Hasta aquí la entrada de hoy. Muchas gracias a Ann por haberse animado a participar en la iniciativa y os animo a que participéis muchos más ^^


¡Hasta pronto!

Reseña: Eleanor and Park

25.3.15

FICHA TÉCNICA

Título: Eleanor y Park
Título original: Eleanor & Park
Autora: Rainbow Rowell
Editorial: Alfaguara
Páginas: 332
ISBN: 9788420415703
Encuadernación: Rústica con solapas
Precio: 15'50€













SINOPSIS

Eleanor es nueva en el instituto; su vida familiar es un desastre; con su intenso pelo rojo, su extraña y poco conjuntada forma de vestir no podría llamar más la atención aunque se lo propusiese.
Park es un chico mitad coreano; su vida familiar es tranquila; no es exactamente popular, pero con sus camisetas negras, sus cascos y sus libros ha conseguido ser invisible.  Todo empieza cuando Park accede a que Eleanor se siente a su lado en el autobús del instituto el primer día de clase. Al principio ni siquiera se hablan, pero poco a poco comparten sus hobbies y empiezan una relación de amistad... para terminar enamorándose de la forma en que te enamoras la primera vez, cuando eres joven, y sientes que no tienes nada y todo que perder.


OPINIÓN PERSONAL

Eleanor and park es una novela cuya sinopsis me llamaba bastante la atención y que me apetecía leer en ese momento. Además, había leído muy buenas críticas sobre ella y creo que ese fue mi problema, las altas expectativas, aunque no del todo.

Los personajes se basan en dos principales, como bien dice el título son Eleanor y Park, pero aparecen otro más como Steve, Richi o Tina. Ninguno de ellos, ni secundarios ni protagonistas, me ha parecido que tengan un gran desarrollo. Es más, hay momentos en que me parecían incluso repetitivos. 

La trama en general me ha resultado pesada de leer. No me enganchaba y cogía en el libro sin muchas ganas pero no lo quería abandonar porque tenía curiosidad por su final polémico. No fue hasta las últimas 80/90 páginas aproximadamente cuando me empecé a interesar un poco más por la historia. Como ya he dicho con los personajes, había momentos tediosos para mí porque veía que era algo similar a otro anterior. A partir de las páginas que os he dicho fue cuando noto que la historia empieza a tener un hilo sustancial que me interese y me incentive a seguir leyendo, a partir de aquí sí que me medio-enganché un poco más. Además, es cuando noto que algunos personajes toman forma y evolucionan un poco, llegando a no esperarme su actitud.

Esto último también lo quiero recalcar, el esperarme o no los hechos. Como ya he repetido a lo largo de la reseña, ciertos aspectos me parecían reiterativos por lo que en diversas situaciones ya me esperaba qué iba pasar.

Por lo que veis, este libro no me estaba gustando demasiado y es por las últimas páginas y el final por lo que me gustó. Es un final abierto, sí, como muchas veces ya abréis leído u oído, pero a mí me encantan este tipo de finales que dejan al lector/a con el poder de imaginar lo que quieran como continuación de la historia. Es por ello que se ha quedado con esta nota y no con una inferior.

La pluma de la autora tampoco me ha parecido para tirar cohetes. Lo único que me ha gustado, recurso que últimamente he leído mucho porque me agrada bastante, es el hecho que cada capítulo este contado desde el punto de vista de los protagonistas, alternando perspectivas.

En conclusión, Eleanor and Park ha sido una novela que me ha decepcionado pero cuyo final ha logrado salvar un poco mi opinión. Sin embargo, quiero darle otra oportunidad a la autora y leer así Fangirl. Personalmente, esta no es una novela que recomiende.


PUNTUACIÓN




¿Quieres conocer iniciativas?

24.3.15

¡Hola, evasionistas!

Hoy os traigo una nueva iniciativa que he conocido del blog Asociación blogger. Yo ya soy parte de ella y por aquí abajo os dejo las bases por si os apuntáis y el link a la entrada de su blog donde también las podréis encontrar--> click aquí




1) Llevaros el banner enlazado a este blog
2) Hacer un post en vuestros blogs con esta propuesta
3) Dejar aqui un comentario con vuestros blogs, facebooks, twitters, etc para hacer una lista (ver todos los participantes)
4) Uniros (si queréis) a nuestro grupo de facebook, "Grupo Blogger" (click aqui)
5) Para los que os quereis unirse al grupo de whatssap mandar vuestro número de móvil a asociacion.blogger@gmail.com con asunto "Asociación blogger" (si sois fuera de España incluir el prefijo de vuestro país)
6) Si alguno de los blogs necesita ayuda, se la brindaremos.
7) NO ES OBLIGATORIO SEGUIR A LOS BLOGS


________________________________________________________________________________________________________________


Otra iniciativa a la que me he apuntado recientemente es la de Quiero conocer tu blog de La biblioteca de Flashia. Ha reabierto esta sección y esta vez he podido apuntarme. Aquí os dejo la entrada donde podréis consultar todas las bases--> click aquí



Decidme en los comentarios si os animáis a apuntaros en las iniciativas, si ya las conocíais y,

¡Hasta pronto!




Reseña: La élite

22.3.15

FICHA TÉCNICA

Título: La élite
Título original: The elite
Autora: Kiera Cass
Editorial: Roca Editorial
Páginas: 224
ISBN: 9788499186139
Encuadernación: Rústica con solapas
Precio: 14'50€













SINOPSIS

Segunda parte de la trilogía La Selección. De las treinta y cinco chicas llegaron a palacio para competir en la Selección. Todas menos seis han sido devueltas a sus hogares. Y solo una conseguirá casarse con el príncipe Maxon y ser coronada princesa de Illea. America todavía no está segura de hacia dónde se inclina su corazón. Cuando está con Maxon, se ve envuelta en un romance nuevo y que la deja sin aliento, y ni siquiera puede imaginar estar con nadie más. Pero cuando ve a Aspen en los alrededores de palacio, los recuerdos de la vida que planeaban tener juntos se agolpan en su memoria. El grupo de chicas que llegaron a palacio se ha visto reducido a la Élite de seis, y cada una de ellas va a hacer todo lo posible por ganarse a Maxon. El tiempo se acaba y America tiene que tomar una decisión.Sin embargo, cuando ya cree que ha llegado a la conclusión definitiva, un suceso devastador hace que se lo vuelva a plantear todo de nuevo. Y mientras lucha por averiguar dónde está su fututo, los rebeldes violentos que quieren derrocar la monarquía se hacen cada vez más fuertes y sus planes podrían acabar con cualquier aspiración que America pudiera tener de un final feliz…


OPINIÓN PERSONAL

La élite es la segunda parte de la saga La selección, cuya primera parte empezó muy bien para mí. Por ello, no dudé en leer lo más pronto posible esta novela y saber cómo continuaba la historia. Me ha gustado bastante y a continuación sabréis por qué.

Siempre me es un poco complicado hacer una reseña de segundas, terceras, etc partes de trilogías/sagas por el hecho de qué contar y qué no. La trama sigue muy en la línea respecto de la primera parte. Es una historia sencilla, a la que se le da vueltas y, sobre todo, con muchos giros argumentales de por medio. El ritmo es relativamente rápido, cosa que hace leerlo de forma constante y fluida. Una cosa que ni fu ni fa de esta trama son los rebeldes; sin embargo, no me disgustan del todo sus intervenciones en palacio por los hechos que se desarrollan durante sus irrupciones, me parece que varios dan su juego posteriormente.

Respecto a los personajes, había leído que America se hacía un poco tediosa a lo largo de la obra por su actitud y, aunque no en su totalidad, muchas veces me he sentido identificada con ella. Yo también soy bastante indecisa y ante la situación que ella vive me parece más que justificada su actitud. Me ha sido muy fácil sentir empatía con ella.
Sigo sin acabar de decidirme por Aspen o Maxon pero me da que los detalles que tiene Maxon con America son muy *-*, así que me da que estoy tendiendo al team Maxon...

No obstante, los padres de él me están empezando a caer regular, todo lo contrario a los de America. En cuanto al resto de chicas de La selección, a Marlee empecé a cogerle también cariño y me resultó impactante cierto acto relacionado con ella. En cambio, no soporto a Celeste: es la típica niñata que no soporto en su versión en la vida real.

En conclusión, La élite ha sido una segunda parte de saga que ha continuado con la línea y el estilo a que nos había acostumbrado la autora en el primer libro. Sigue dejando la trama abierta y, pese que no todo todo me ha encantado, creo que no ha sido lo suficientemente aborrecedor para mí como para darle importancia. En consecuencia, ha sido una muy buena continuación, donde he podido seguir empatizando con su protagonista y que espero con ansia leer su tercera parte para seguir adentrándome en esta historia que me ha enganchado tanto.


PUNTUACIÓN













Descubriendo bloggers (II)

20.3.15

¡Hola, evasionistas!

Hoy os traigo la segunda entrada de esta sección e iniciativa que empecé la semana pasada.
Si todavía no te has enterado de qué va o quieres participar y no sabes cómo haz click aquí para ir a la entrada donde explico todo.

Y empecemos con la blogger de hoy.




1) ¿Cómo descubriste blogger como una plataforma donde poder expresar tus opiniones literarias?
Blogger lo conocía de antes, tuve un blog anterior de relatos llamado un gran mundo imperfecto. De ahí el nombre de este blog, como un recuerdo de mis comienzos por esta plataforma y porque algunos profesores míos subían allí los trabajo para hacer.
En el sentido de plataforma para hablar de libros pues fue por casualidad, en mi pueblo muy pocas personas de mi edad leían por esa época y pues no tenía nadie con quien hablar de libros sin que me mirasen como un bicho raro (por esa época me daba un poco de vergüenza mostrar mi lado friki) y un día mirando por Internet descubrí que había personas que hablaban de libros por Internet y pues decidí unirme a ese mundo.
No sabía como hacer una reseña, ni nada de esas secciones pero con la experiencia fue mejorando en ese sentido.
Ahora me doy cuenta que no tengo que avergonzarme de mi lado friki y que quien me quiera me respetará tal y como soy.

2) ¿Has hecho amigxs bloggerxs durante tu tiempo por aquí?
Pues sí. Con algunos tengo una buena amistad, con otros solo se ha quedado en un trato cordial porque nuestras formas de ser chocaban un poco. Pero estoy muy feliz de a ver conocido a muchas personas que los días en los que me encuentro un poco plof me alegran bastante el día.

3) ¿Película favorita?
Pues si hablamos como adaptación diría que En llamas, de momento es la mejor adaptación que he visto pues es muy fiel al libro. Si hablamos de película no adaptada pues Dragonheart, amo esa película con toda mi alma y siempre que la veo termino llorando como una magdalena.
Si no he elegido Harry Potter aunque sea mi saga preferida es porque como adaptación tiene bastante errores a mi parecer.

4) ¿Qué o quién te inició en la lectura?
Quién...pues creo que nadie. Qué... no me acuerdo bien. Yo leo desde antes de hablar casi. Recuerdo que mi tía tenía esos libros infantiles que eran mucha imagen y poco texto y me divertía leyendo sus historias una y otra vez. Y mi tío pues por mi cumpleaños en vez de muñecas me regalaba libros infantiles y tengo guardado uno (que pesa media tonelada) con todos los cuentos infantiles. 
Además de pequeña era muy cerrada con la gente y no me gustaba hacer amigos, así que me encerraba en los libros, pues sentía que ellos me entendían mejor que las personas (Y eso en algunos momentos aun lo sigo sintiendo).

5) Espacio libre para añadir lo que quieras:
Pues creo que me presentaré.
Me llamo Yahira y sí es mi nombre real (mucha gente me lo pregunta creyendo que es solo el apodo de blogger) pero me suelen decir yay, yahi o yah (eso es ya a gusto del consumidor). La historia de ese nombre es interesante y pues el año que paso mi madre en Colombia (y lugar en el que nací) escuchó el nombre de yajaira pero le parecía muy fuerte para un bebe así que quito la ja y quedo yaira pero lo veía un poco soso en la escritura y le añadió la h quedando así Yahira.
Nací un 7 de octubre de 1994, es decir, tengo 20 otoños.
Estudio un grado medio de técnico en farmacia y parafarmacia y pues me está gustando mucho.
Mis colores preferidos son el azul, morado y negro.
Me encantan las películas de terror y de fantasía. Aunque también disfruto como una cría con las infantiles.
Amo las bandas sonoras y la mayoría de grupos o canciones de mi lista de reproducción los conozco gracias a películas.
Soy muy borde y si te tengo que decir algo te lo diré de forma directa te gusté o no. También odio las bromas, y me puedo enfadar mucho si me gastan una (aviso que tampoco me gusta gastarla). Soy un poco impulsiva.
Aunque también tengo cosas buenas como que me gusta ayudar a la gente (aunque a veces no reciba ni un gracias a cambio)
Así, soy muy tímida y de normal me da reparo ser la primera que habrá una conversación por facebook o whatssap.
Y pues no tengo nada más que decir. Si alguien quiere saber algo más pues puede preguntar :)


Hasta aquí la entrada de hoy. Muchas gracias a Yahira por haberse animado a participar en la iniciativa y os animo a que participéis muchos más ^^

¡Hasta pronto!

Reseña: 1984

18.3.15

FICHA TÉCNICA

Título: 1984
Título original: Nineteen Eighty Four
Autora: George Orwell
Editorial: Booket
Páginas: 381
ISBN: 9788423337323
Encuadernación: Tapa blanda
Precio: 7'95€













SINOPSIS

1984 sitúa su acción en un Estado totalitario. Como explica O'Brien, el astuto y misterioso miembro de la dirección del partido dominante, el poder es el valor absoluto y único: para conquistarlo no hay nada en el mundo que no deba ser sacrificado y, una vez alcanzado, nada queda de importante en la vida a no ser la voluntad de conservarlo a cualquier precio. La vigilancia despiadada de este Superestado ha llegado a apoderarse de la vida y la conciencia de sus súbditos, interviniendo incluso y sobre todo en las esferas más íntimas de los sentimientos humanos. Todo está controlado por la sombría y omnipresente figura del Gran Hermano, el jefe que todo lo ve, todo lo escucha y todo lo dispone. Winston Smith, el protagonista, aparece inicialmente como símbolo de la rebelión contra este poder monstruoso, pero conforme el relato avanza queda cada vez más atrapado por este engranaje, omnipresente y cruel. Un magnífico análisis del poder. Una de las novelas más inquietantes y atractivas del siglo XX.

OPINIÓN PERSONAL

1984 es un libro que tenía muchas ganas de leer. Me llamaba la atención que fuese un clásico distópico y, además, tenía pendiente al autor. Así que por fin conseguí la novela, la leí y aquí esta mi opinión.

La historia se centra en un personaje: Winston Smith. A través de él, de sus pensamientos y de sus vivencias vamos conociendo cómo es el mundo en el que vive, ese estado totalitario que se nos presenta ya en la sinopsis. Van apareciendo diversos personajes más (muchos de ellos me sorprendieron) pero básicamente él es el protagonista y referente de la trama.

El mundo que crea George Orwell en 1984 me dejó alucinada. Es increíble la imaginación que le echó para imaginarse hasta el más mínimo detalle. Sin embargo, y por triste que parezca, he encontrado similitudes con la realidad en más de una ocasión, no tan extremas claro está. El libro se divide en tres partes y he de decir que la que más me mantuvo inquieta y sorprendida fue la tercera. Ya desde sus inicios se dan unos giros argumentales que me quedé con la boca abierta.

El ritmo no es lento del todo pero tampoco excesivamente rápido y he de reconocer que en algunos momentos sí se me ha hecho un poco pesado de leer, pero en general no. Es más, justo cuando se me hacía menos dinámico, Orwell daba un giro en la trama y volvía a tener un ritmo menos pausado.

Respecto al final, he de decir que me dejó totalmente sin palabras. Esperaba muchos finales pero creo que no preparaba ese especialmente aunque fue, sin duda, el colofón a toda la historia que se había ido desarrollando en las páginas anteriores.

En conclusión, 1984 ha sido una novela que me ha sorprendido, especialmente en sus giros inesperados, y en la que he encontrado más de una identificación con la realidad. Creo que es un clásico obligatorio que te hace reflexionar sobre si vamos por el camino correcto o en dirección equivocada. Muy recomendable.

PUNTUACIÓN






Cites literàries: Totes les cançons parlen de tu

15.3.15

ANTES DE EMPEZAR, QUIERO DECIR QUE LA RESEÑA VA A ESTAR EN VALENCIANO. EN LA PARTE DERECHA DE MI BLOG, ESTÁ LA OPCIÓN DE TRADUCIR. ME APETECÍA HACER UNA RESEÑA SOLO EN VALENCIANO, PUES ES TAMBIÉN MI LENGUA MATERNA Y ¿POR QUÉ NO? 
"Els records són emocions atrinxerades.''

"Nosaltres ens sentíem així, lliures, salvatges, armats d'aquelles ganes ingobernables de rebentar el món."

"Pero era el nostre barri. Coneixíem les històries de la seua gent i laseua gentens coneixia a nosaltres. I aquella companyia ens feia sentir estranyament protegits."

"Vides paral·leles amb destins jugats a la sort com una moneda a l'aire."

"Perquè el pitjor no és la desesperació, sinó sentir-se sense forces ni recursos per a combatre-la.

"La felicitat és un sospir."

"La possibilitat de crear per mi mateix em tenia enganxat. Era una exploració dels meus límits que feia en pijama cada nit, a les fosques, tractant de crear melodies pròpies. La clau era imaginar-me lacançó que m'agradaria sentir, com si em falcara els auriculars del walkman i sonaren exactament les notes que em descrivien. La música té aquest poder. Pot explicar els estats d'ànim que ens donen forma, que ens fan ser qui som."

"Tots estem fets de melodies d'altres,d'imatges d'altres, de paraules d'altres. Tots formem part dela biblioteca col·lectiva que s'ha anat forjant als nostres cervells de generació en generació."

 "[...] estava aprenent el que va dir Mandela: si parles a una persona en unallengua que entén, el que li dius li arribaal cervell; si li parles en la seua llengua,li arriba directe al cor."

"No deixes que et roben les il·lusions, solia dir-me. Són només teues."

"Sí, ho aconseguiríem. Era el que pensava. Que nosaltres ho aconseguiríem. I potser era ingenu, però em moria de ganes d'intentar-ho."

"La resignació és el teu suïcidi quotidià."

"Odie els hospitals. Odie profundament els hospitals. Odie aquella olor. Aquelles parets. Aquell fastigós ambient esterilitzat. Odie les sales blanques. Odie aquells espais massa amplis i freds. I sobretot odie aquella sensació de buit." 
  
  

INICIATIVA EN EL BLOG: Descubriendo bloggers

13.3.15

¡Hola, evasionistas!

Hoy os traigo una nueva sección que voy a incluir en el blog y queme hace mucha mucha ilusión. Se trata de una iniciativa, Descubriendo bloggers la he bautizado. Últimamente he visto varias iniciativas y me he apuntado a muchas de ellas así que me sentía 'un poco en deuda' y me apetecía hacer una en mi blog.

El objetivo de esta iniciativa es conocer nuevos blogs y, para que no sea solo eso, he añadido alguna pregunta más personal (no excesivamente) para saber un poco más de quien está detrás de la pantalla.

Para participar solo tenéis que enviarme un correo a evasionenpalabras@hotmail.com o bien enviarlo desde la pestaña de Contacto del blog. Entonces os enviaré las preguntas y ya os contaría cuándo lo publicaré y tal. A cambio solo os pido que seáis seguidores del blog y, si queréis, hacer una entrada en el vuestro anunciado que participáis en esta iniciativa.

Además, también os doy la opción de, que si queréis añadir la iniciativa a vuestro blog podéis hacerlo, pero me gustaría que si lo hacéis, me nombraseis como fuente.

Y sin más dilación, os presento a la blogger de hoy.



1) Algo bueno y algo menos bueno que has aprendido o descubierto en blogger.
Muy buena pregunta...¿algo bueno que he descubierto desde que he empezado en este mundo? Diría que muchas cosas. Pero sobretodo he descubierto nuevos blogs maravillosos con los que poder compartir mi gran pasión por la lectura. Normalmente suele ocurrir que a nuestro alrededor (véase familia, amigos etc…) no tenemos a nadie que tenga nuestra misma afición por los libros, y en blogger descubres gente como tú, que te entiende y con la que poder hablar.
Y lo menos bueno, como dices tú, creo que simplemente el echo de que hay que dedicarle bastante tiempo a blogger, y a veces me gustaría tener más tiempo para visitar más blogs, para comentar y también publicar más a menudo.

2) ¿Alguien te impulsó a crearte el blog?
Creo que no fue nadie en concreto. Como he comentado arriba, fue mi pasión por los libros, y el echo de que a mi alrededor nadie comparte mi afición. Mis amigos deben estar hartos de oírme hablar de los libros que me gustan. Por eso creé este blog, para poder opinar tooodo lo que quiera ;)  y conocer opiniones de otras personas que también lean. 

3) ¿Canción favorita?
¿Sólo tengo que elegir una? Vaya…!qué difícil! Me encanta la canción de Taylor Swift  “Shake it off”. Siempre que la escucho me levanta el ánimo, y me entran ganas de ponerme a bailar.

4) ¿Tienes algún hobbie a parte de la lectura?
Me encanta comprar (sí, lo sé, es muy típico ) y viajar, oh sí, adoro viajar y descubrir nuevos países y ciudades. Mapa en mano, me gusta recorrerme a pie todas las calles de esa ciudad.

5) Espacio libre para añadir lo que quieras:
Solamente decir que me ha encantado la idea de esta sección, y agradecer por haber podido participar.  Es una fantástica manera para conocer un poco más a las personas que están detrás de los blogs que leemos cada día. 


Y hasta aquí la presentación de la iniciativa, y con ello la entrada de hoy.
Dejadme en los comentarios qué os parece, pasad por el blog de Helena y animaos a participar ^^

¡Hasta pronto!

Ressenya: Totes les cançons parlen de tu

11.3.15

ANTES DE EMPEZAR, QUIERO DECIR QUE LA RESEÑA VA A ESTAR EN VALENCIANO. EN LA PARTE DERECHA DE MI BLOG, ESTÁ LA OPCIÓN DE TRADUCIR. ME APETECÍA HACER UNA RESEÑA SOLO EN VALENCIANO, PUES ES TAMBIÉN MI LENGUA MATERNA Y ¿POR QUÉ NO?


FITXA TÈCNICA

Títol (original): Totes les cançons parlen de tu
Autor: Xavi Sarrià
Editorial: Sembra Llibres
Pàgines: 192
ISBN: 9788494235009
Encuadernació: Rústica amb solapes
Preu: 16'90€













SINOPSI

Quan l'Ivan torna a València per enfrontar-se a les seues ombres, recorda els dies d'aquell 1992 que li van canviar la vida. Els blocs de pisos entre descampats, recreatius i alqueries abandonades. Els amics del abrri marcats per les frustacions de les seues biografies. L'estètica i el llenguatge que usaven com a cuirassa. Les cançons gravades en cassets on es refugiaven. L'espiral de violència que els arrossegava cap a un oceà d'incerteses. Les famílies que patien els seus propis naufragis. El fràgil equilibri que es va trencar amb la mort inesperada.

OPINIÓ PERSONAL

Totes les cançons parlen de tu era un llibre que tenia ganes i, sobretot, curiositat per llegir. Aquesta curiositat ve donada pel seu autor, Xavi Sarrià, cantant d'Obrint Pas (prompte us presentaré el grup en un Diumenge musical). Em vaig enterar que Sarrià no era tan sols cantant, sinó també filòleg català i tenia curiositat per saber com escrivia. No obstant això, no ha sigut tot el que esperava.

Els personatges viuen a València i són uns punks fanàtics de la música. Això m'agradava, en ocasions em sentia identificada, però comencen a passar per situacions en les que acabava perdent-me i, al capítol següent, ja havien canviat i jo seguia perduda.

La trama, a més a més, no l'he acabada de captar. Com ja us he dit, em perdia moltes vegades perquè no entenia què estava passant ni comhavien arribat els personatges allí. Per aquest motiu, retrassava cada vegada més la lectura de la novel·la. La història conta aventures d'un grup d'amics pels suburbis valencians i, la veritat, no era el tema que esperava trobar-me dins del llibre.

Però no tot han sigut punts negatius per a l'obra de Sarrià. En ocasions mencionava frases que apareixen en les seues cançons i açò m'emocionava molt (sí, sóc així de fangirl jajaja). La manera d'escriure de l'autor també m'ha cautivat i ha sigut unade les raons per les quals la lectura dins d'un moment on no sabia què estava passant en la nove·la no se m'ha fet tan tediosa. És una prosa senzilla però directa, que et motiva a seguir llegint per descobrir més lletres seues. A més, tot i que el tema suburbà valencià no erael que buscava, sí que m'ha agradat conéixer com era la vida dels joves uns anys cap enrere i comparar-la amb l'actual.

En conclusió, no ha sigut la novel·la que m'esperava trobar però, malgrat això, la prosa de Xavi Sarrià ha sabut sorprendre'm i m'ha deixat amb ganes de llegir altres obres de l'autor. Espere trobar en elles temàtiques diferents a la d'aquest llibre però topar-me amb l'essència que m'he quedat de l'autor en aquesta novel·la. Una lectura amb punts negatius i positius que no ha cobert les meues expectatives.

PUNTUACIÓ











Reseña: Infinite

8.3.15

FICHA TÉCNICA

Título (original): Infinite
Autora: May R Ayamonte
Editorial: 2deLetras
Páginas: 332
ISBN: 9788494199905
Encuadernación: Rústica con solapas
Precio: 19'96€










Gracias a la editorial 2deLetras por el ejemplar.












SINOPSIS

Kitzia Cassiar tiene un extraño don que puede parecer un regalo, pero que es una maldicion, porque lo que aparentemente podria ser felicidad es en realidad un vacio. Vive en un pequeño y aburrido pueblo donde su vida transcurre como la de cualquier adolescente a pesar de su don: instituto, fiestas, estudios y reuniones con sus amigos. No figura entre las chicas populares del instituto, su familia vive absorta en sus propios problemas y ella sabe que no acaba de encajar en el mundo. Hasta que un dia conoce a un misterioso joven que dara un inesperado giro a su vida y a la de sus amigos. Todos se veran envueltos en una misteriosa historia urdida en un pasado. Infinite nos cuenta la historia de un pasado y un presente encadenados por la venganza, pero Infinite, ante todo, pone nombre a una historia de amor.

OPINIÓN PERSONAL

Infinite es la primera parte de una trilogía por una bloggera y booktuber que seguro que ya conocéis, May R Ayamonte (os dejo su blog de reseñas por aquí por si no sabíais quién es--> click aquí) y que leí gracias a una inciativa de la editorial llamada LeerGratis (click aquí para más información).

Empecé este libro con mucha curiosidad por cómo sería la prosa de May. Sabía que su género era paranormal; yo no soy muy asidua a él así que no sabía si me gustaría o no pero ha logrado sorprenderme.
Había leído que en la novela aparecían cosas similares a otras novelas/series pero, como ya os he dicho, no he leído casi nada de paranormal así que no conozco los tópicos. De todos modos, voy a opinar desde mi experiencia.

Respecto a los personajes, Kitzia es la protagonista principal, una adolescente de 16 años con un don especial.Además de ella, su grupo de amigxs también son relevantes en la obra. Su caracterización me ha gustado bastante: se nos presentan como adolescentes y así son, con su día a día y sus problemas de adolescentes (incluso en ellos he llegado a ver una especie de crítica por parte de la autora).

En la sinopsis, ya se nos insinúa una historia de amor. La relación me parecía que iba bien pero en un momento se aceleraron un poco las cosas y me parece que quizás se tendría que haber 'cocido a fuego lento'.

La trama va incluyendo poco a poco los elementos paranormales, no lo hace todo de golpe y me gustó el hecho de ir encontrando nuevas intrigas conforme iba pasando las páginas. Algunas escenas eran previsibles pero la autora reserva algún que otro giro argumental. El ritmo no es excesivamente rápido pero tampoco se me hizo lento y se aceleró un poco más en las últimas páginas. Me fue muy dinámico de leer aunque también fue porque estuve bastante enganchada desde las primeras páginas.

En conclusión, Infinite ha sido un inicio de trilogía que está bien, con una prosa que me enganchó desde el principio. Sorprende que fuese escrita por una chica de 16 años y, pese a que en ciertos aspectos se notaba, estoy convencida en que en las siguientes partes notaremos una evolución. Si te gusta lo paranormal, te recomiendo que le des una oportunidad; si no sabes si te acaba de convencer el género, inténtalo, a mí me sorprendió. Espero ver una evolución tanto en May como en la trama en la segunda parte.

PUNTUACIÓN


¡El blog tiene otra ahijada!

6.3.15

¡Hola, evasionistas!

Hace unas semanas os avisaba de que el blog tenía por primera vez una ahijada (os dejo aquí su blog por si todavía no la seguís--> click aquí) y hoy os anuncio que se une una nueva ahijada :D

Os estoy hablando de Kai del blog Kai Bellvert. Tiene todavía muy poquitos seguidores pero se nota que pone empeño en sus entradas y se merece muchos más. ¿La ayudáis?



A la derecha de mi blog encontraréis la imagen anterior (su cabecera) que si clicáis en ella os llevará directamente a su blog. Así que ya sabéis, clicad y dadle amor :)

Hasta aquí la entrada de hoy. Agradecer a la iniciativa Club adopta un blog por hacer posible la ayuda a blog más pequeños y,

¡Hasta pronto!


TOP 5: Personajes masculinos

4.3.15

¡Hola, evasionistas!

Para completar el TOP 5 de la semana pasada (click aquí si no lo has visto) hoy os traigo mi TOP 5 personajes masculinos favoritos.
Sigo el mismo criterio que en el anterior: los primeros que me vinieron a la cabeza y sin orden específico.

¡Vamos allá! 

HAMLET DE HAMLET. Es el protagonista de la historia (gracias, Mireia, no nos habíamos dado cuenta) y lo que más me gustó de él fueron sus espectaculares monólogos. Me dejaba con la boca abierta en cada intervención y me pareció, junto a su amigo Horacio, de los pocos personajes nobles de la obra. Shakespeare hizo un gran trabajo perfilando a este personaje ya que cualquiera de nosotrxs nos podemos ver reflejadxs en él.







JACK DE MEMORIAS DE IDHÚN. Efectivamente, soy team Jack. Es un muchacho cuyas reacciones me parecían más reales que las de Kirtash y su amor por Victoria, reflejo de una historia real (dentro de lo posible, si lo habéis leído me entenderéis xD). La evolución que experimenta a lo largo de la trilogía demuestra como cada vez es más maduro y sus acciones, menos de chiquillo. Su personalidad me llegó mucho y merecía estar aquí.





AUGUSTUS WATERS DE BAJO LA MISMA ESTRELLA. Sobran las presentaciones, ¿verdad? Gus es uno de los personajes con más carisma que me he encontrado, no solo en esta novela, sino a lo largo de mis lecturas. John Green lo dibujó con esa personalidad tan peculiar, con esa actitud a pesar de todo que no me extraña que vuelva loco a Hazel o a cualquier persona que se le ponga delante. Gus, era más que necesario incluirte en esta entrada.





VÍCTOR DE LOS DÍAS QUE NOS SEPARAN. Pensaba que este iba a ser el típico rico prepotente y orgulloso de las novelas pero Laia Soler me sorprendió mucho con este personaje. Cercano a la protagonista y al lector, hace que lo ames incluso más que al otro chico protagonista, o al menos eso me pasó a mí. Además, la historia de amor entre Víctor y Marina... qué decir de ella. Si no habéis leído la novela, espero que lo hagáis y conozcáis pronto a este muchacho.








CORY DE LA SAGA CROSSFIRE. En este caso, Cory no es un personaje protagonista, sino un personaje secundario. Ya en el primer libro me cayó muy simpático y sus apariciones me encantaban. Me disgustó un poco que sus intervenciones en el segundo libro fuesen más reducidas y espero que en los siguientes libros (que tengo pendientes de leer) siga apareciendo y encantándome tanto como lo ha hecho en los anteriores.



¡Fin del TOP! ¿Coincidimos? ¿Cuáles serían vuestras elecciones? Escribidlo por los comentarios y,

¡Hasta pronto!

WRAP UP: Febrero 2015

1.3.15

¡Hola, evasionistas!

Acabado otro mes más, hoy os traigo las lecturas que he realizado durante estos 28 días. Mes corto y con exámenes significa escasez de lecturas pero en marzo tengo pensado leer más (aunque están las Fallas de por medio).  ¡Empecemos con las lecturas de febrero!


Totes les cançons parlen de tu es un libro al que le tenía mucha curiosidad debido a su autor pero que acabó decepcionándome un poco. Sin embargo, no me arrepiento de haberlo leído y me gustaría darle otra oportunidad a los escritor de X. Sarrià. Próximamente reseña en el blog.

________________________________________________________________________________________________________________



1984 es la primera novela de George Orwell que leo y a la que le tenía muchas ganas. Me ha sorprendido el mundo tan complejo que es capaz de crear Orwell y cómo lo ha reflejado en el libro. Nos os adelanto mucho más. Próximamente reseña en el blog.

________________________________________________________________________________________________________________



Infinite es la novela que inicia una trilogía escrita por la famosa por la blogosfera May R Ayamonte. Tenía mucha curiosidad por cómo sería su prosa (y más al haberla escrito con 16 años). Os anticipo que me ha sorprendido gratamente pero si queréis conocer mi opinión completa tendréis que esperar unos días. Reseña próximamente en el blog.



¿Cuáles han sido vuestras lecturas este mes? ¿Habéis leído o tenéis pensado leer alguna de las que yo he hecho? Os espero en los comentarios y,

¡Hasta pronto!